Ayrılığın eşsiz resmi... Şiiri - Şair Ceyda

İkimiz yolun sonuna geliyorduk
Bu yüzden yürüyorduk
Yavaş yavaş..
Ne kadarda acı verici bir şeymiş
Birdaha kavuşamayacağını bilerek ayrılmak
Bunu da öğreniyordum
Yavaş yavaş..
İlk defa sarıldın bana
Ve ben ilk defa buldum
Yıllardır aradığım o mutlu anı
O yüzden istedim ki
Zaman ilerlesin
Yavaş yavaş..
-'Unut beni'
-'Ben de unutacağım seni'
-'Keşke hiç tanımasaydım seni'
Kulağıma fısıldadın bunları
Yavaş yavaş..
Unut beni derken
Hissettim alıp verdiğin o hüzünlü nefesi
Bu yüzden düştü gözümden yaşlar
Yavaş yavaş..
Bir anda herşeye kavuşmuşken
O anda herşeyi kaybetmenin
Verdiği o dayanılmaz acı
Kapladı benliğimi
Yavaş yavaş..
İçimde açtığın
Derin bir yara
Elimi bırakırken
Kanamaya başladı
Yavaş yavaş..
Hayatımdaki en büyük mutluluğu
Bırakıveriyordum arkamda
Sensiz ve sonsuz yolculuğa doğru
Elimde senin yüreğinle
Yürüdüm yavaş yavaş..
Arkamda bıraktığım
Ayrılığın eşsiz resmine baktım
Yıllar geçsede asla unutmayacağım
O hüzünlü resmi
Kalbime kazıdım
Yavaş yavaş..
Kapanırken kapılar
İçimde birşeyler kırıldı
Etrafa dağıldı
Yavaş yavaş..
Sana baktım kapının aralığından soz kez
Başın öne eğik,omuzların çökmüş
Arkanı döndün ve yürüdün
Yavaş yavaş..
Ve kapılar kapandı
Işıklar söndü
Kalbimdeki deniz fenerinin ışığı
Kayboldu yavaş yavaş...