“ Çoktan unuttum seni !”
Senden kalan ne varsa, attım o gün ateşe
Küllerini savurdum, ayrılın ertesi !
Yüreğimde bir sevinç, gönlümdeyse bin neşe
Helvanıysa kavurdum, ayrılığın ertesi !
Ölmüştün ya kalbimde, bundan böyle yoksun sen
Anladım ki ömrüme, yeterince çoksun sen
Şu canıma saplanan, zehirli bir oksun sen
Gözyaşımı kuruttum, ayrılın ertesi !
Bende olan hislerin, verirken son nefesi
Zannetme ki kaçtı şu, yaşantımın hevesi
Açıldıkça açıldı, göğsümün can kafesi
Fırtınamı durulttum, ayrılığın ertesi !
Oysa nasıl sevmiştim, varmadın ki farkıma
Sen ki açık verdin hep, sırlarıma saklıma
Son kavgamız geldikçe, durup durup aklıma
Seni benden soğuttum, ayrılığın ertesi !
Kapandı bak sonsuza, kalbimin aşk perdesi !
Kayıt Tarihi : 8.12.2017 11:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!