Başlangıçta hiçbir şey olmamış gibi hissediyordu. Sanki hayat o gidince bıraktığı yerde kalacaktı. Gözlerinin önünde, söyledikleri kulaklarında yankılanıyordu ama hala gerçekte olmadığını düşünüyordu. Nasıl olurdu? Bunca yıl sonra, bu kadar anıdan sonra bir anda nasıl giderdi? Onca yaşanmışlık boş muydu?
Bunu ilk başta kabullenemedi. Duyguları, onun aklının oyunları gibi geliyordu. "Geçer" diye düşündü. Belki de birkaç gün içinde arar, barışırız. Ama günler geçti. Sessizliğin ağırlığı her geçen gün biraz daha omzuna çöküyordu. Evde her şey yerli yerindeydi; onun çayı hala mutfakta duruyordu, pencereden gördüğü sokak aynı sokaktı, ama içinde bir şeyler kırılmıştı.
Bir akşam mutfağın köşesine çöktü. Gözleri doldu, sanki gözyaşları birer damla değil, taş gibi yüreğine düşüyordu. Bu neydi böyle? Neden bu kadar derindi? İçinden geçen bir soru, beyninde yankılanıp duruyordu:
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta