Çiğ düşünce tebesümlere.
Dokunmak yalnızlıktır aslında
Issız kentlerimizin yorgun saatleri
Ya da ışıltılı bir gecenin masum sanılan kolları
Çağırdıkca gidesi gelmez mi insanın
Deniz kadar derin gözlerine..
Oysa her cümle aynı kurulmaz mı her ayrılıklara
''Gitme''
Ne kadarı duyar ki yolcu yolunda gerek.
Kelimeler suskun cümleler yarım kalınca
Bir sıcak kucak oluverir anıların hüzün yatağı.
Her adım geri
Her tebebbessüm maske
Gözyaşı...
Canım acıyor diye başlayan cümlelerdir
Saçlarına düştüğünde gecelerin
Fısıltısında sevdaya..
Bir kağıdın en son hali gibi
Buruşuk karışık silinmiş izlerinde
Utangaç öpücük olur ve pişmanlık
'Ah keşke''.....
Hangi ölüm yas tutar ki
Kendine...
Dudak kıvrımlarında kalan tebessüm öyle acı...
Hiçbir tesellisi yoktur yalnızlığın.
Uzun kelimelrde suskun kalır
Sevgi..
Karmaşa çatışma bencillik
Çaresizlik oluverir aniden...
'Özledim'
diye sonlanan her suskunluk
Bir çentiktir acıya.
İşte gidiyorum
Ve ölüyorum
Öyle basitmidir ölmek
Toprak değildir ölümü koynuna alan.
Kişinin en acımasız celladıdır zaman..
Ayrılığın tek rengi SEN olursun o zaman..
Kayıt Tarihi : 5.6.2010 08:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Kendine...
Dudak kıvrımlarında kalan tebessüm öyle acı...
Hiçbir tesellisi yoktur yalnızlığın.
Uzun kelimelrde suskun kalır
Sevgi..
...
acı ve hüzün şiire öyle yoğun işlemiş ki...
dizeler kurşun gibi...
şiir bu işte
katışıksız ve saf..
kutlarım sevgili dostumu
Çaresizlik oluverir aniden...
'Özledim'
diye sonlanan her suskunluk
Bir çentiktir acıya.
İşte gidiyorum
Ve ölüyorum
Öyle basitmidir ölmek
Toprak değildir ölümü koynuna alan.
Kişinin en acımasız celladıdır zaman..
Ayrılığın tek rengi SEN olursun o zaman..
hüzünle okudum ve ne çok şey vardı benden......
kutluyorum sevgiyle
Hatırlatıyordu gözlerin, sana böyle inandım:
Ben inanmak için şiir yazıyorum, gözlerin
Neyi hatırlatıyorsa ona inanıyorum
Haydar Ergülen
Bu şiiri nedense çok yakıştırdım şiirinin anlamına..Hüznün ve sevginin kelimelerini okumak güzeldi Dileğim..
Sevgimle canım..
Ama her gidişle de beraber ayrılık kendi rengini boyamaya başlar....
En koyu renk ise sonsuz ayrılıktır ki şiirinizde bunu çok güzel vurgulamış, anlatmışsınız ...
Kutluyorum sayın Dilek Hokkaömeroğlu .
TÜM YORUMLAR (4)