Ayrılığın Dar Vakti Şiiri - Hasan Ulusoy

Gözlerindi gözümde parladıkça büyüyen
Bir sızılı yürekti bir efkârlı bozlaktı
İçimdeki sarayda sefa sürüp uyuyan
Dünya görmedik güzel yalnız bir ses bıraktı
Yıllar yılı dağlarda çınlayıp durdu ama
Bir tezgin ceylan gitti uğramadan dünyama

Suları savan gökler yerden daha ne bekler
Her damlası bir çığlık düştüğü yeri yaktı
Yuvasında yergin kuş evde yaslı bebekler
Yıldızlar derde düştü eriyip döküldü aktı
Düçar oldum neyleyim dertten gamdan ilhama
Bir tezgin ceylan gitti uğramadan dünyama

Yol başında tükendi mıhlanıp duran zaman
Devleşen hayallerin altından kahır çıktı
Yol boyunca yolcuyu koşturup yoran zaman
Umudun özündeki baldıran zehir çıktı
İlkbaharda güllerin yolu uğradı sama
Bir tezgin ceylan gitti uğramadan dünyama

Sır dolu sözlerimde çalınmadık kapı var
Belli ki yaklaşıyor ayrılığın dar vakti
Korkarım kapanacak kilit bilmez kapılar
Bülbülün gül başında yandığı efkâr vakti
Yırtılan hayallerin bir yerinde bin yama
Bir tezgin ceylan gitti uğramadan dünyama