Ayrılığın Çirkin Hali Şiiri - Hikmet Kavas

hani iptal edilmiş tren istasyonları vardır
kuşları yaşlı, bankları kırık, rayları paslı
ne çok benziyorum böyle bir istasyona
beklemek tedavülden kalkmış gibi
ellerim ağır
götür demiştim sana ellerimi
hiç değilse pazar çantanı taşır

otobüste unutulmuş bir şemsiyeyim
o günden sonra
yağmur yağmadıkça hatırlanmaz ya
ben iyiyim, aslında gerçekten iyiyim
yalnız, senden yırtılan tarafım acımasa

bazen görüyorum üst geçitte seni
kuş uğultusundan belki
bu ıpıslak yalnızlığımı duymuyorsun

aynı fırından alıyoruz ekmeği
bir bu değişmedi paylaştıklarımızdan
ekmeğin sıcaklığıyla avutuyorum ellerimi
on dakika sürüyor ya bu
bir ömür sürecek demiştik bizim sıcaklığımız
yok, borç değildir sevmek, biliyorum
senin de hakkındır değişmek
fakat benim de bu kadarcık hakkım olsun
mutlu kapanmış bir yarayı deşmek

beni sevme, değiş elbette
ama atlama verilen kavgaları memlekette
taksim'de patlayan tomurcuğu sev mesela
o tomurcuktan toprağa savrulan tohumları sev
annesin hayallerimden süzme çocuklara
çocukları sev-iyorsun
teşekkür ederim
sen onları emzirirken
bir dağa yaslanmıştın
ve şimdi, ve şimdi, ve şimdi
göğsünde sevdam
ellerinde yabanlar
düşün, düşün bir kerecik, yakışıyor mu
o anıların yanında bu salyalar