Ayrılığın Baş Harfi Şiiri - Merve Sühan

Yüreğimin silik bahçesine bir gül diktiler. Sonra o gülü alıp başka bahçelerde yetiştirdiler.

Gözlerin en sırrı kalemdi yalnızlığa

Bir bakışın bin cümle dağı sindirirdi içimde

Sen bilmezden evvel susardın, ben her susuşuna bir kalem kırardım

Sonra bir gün yağmurları yağdı gözlerimin

Dindiremediğim şu sol yanın en büyük katiliydi onlar

Derken bir gün uzaktan gördüm seni

Zaman farklı, mevsim alacalı, ağaçlar yapraksız, gözlerin nemliydi

Eksilmiştin

Eksilmiştik

Kendi içinde büyük yalnızlıklar biriktirerek, kendi içine kaybolarak

İçim acıdı yitirmiş olduklarımıza

Seni,beni soramadım kalbine.

Tanrının bağışlanma huzuruna adını yazdım

Dualara seni, kalbini ve gözlerini verdim

Bana kalan bütün çerçevesiz resimlere

Ayrılığın baş harfiyle seni fısıldadım bir gün

İçimin mutsuzluk törenine baş kaldırdım

Ruhuma yürüyen şu zehri söküp atabilmeyi

Tanrının huzurunda bağışlanmayı diledim bir kuşluk vakti

Yalnızlığın bir gününe son bir çiçek daha dikebilmeyi

Avuçlarıma anlatarak acının büyüklüğünü

Dünyadan uzağa gitme ihtimaline bir mum daha dikebilmeyi öğrendim

Sonra aralanmamış sokaklarda anlamak istedim yoksulluğu

Bir bacasız evin penceresine bakarken

Yoksunluğuna anlam yüklemeyi bırakmayı

Evlere girmemiş sıcak ekmek eksikliğinden anladım

Bu yüzden

Sana rastlamayı unutmak istedim bir gece vakti

Seni unutmayı anlattım yürek zarına

Yüreğimin kederine soğumayı bildirmeyi geçen gece tam 05:30 vakti yaptım

Kederin büyüsüne söz geçirmekse ayrılık

Çoculuğuma koştuğum bir rüyanın sabahına uyanmak dedim

İçimdeki çocuğa sarıldım hep yüreğimdeki dağı erittikçe

Babamın gölgesine sarıldım.

Ve bir gün

Babamın dizlerine ıslak gözlerle tüm kederi bırakıp

Gözlerine bakıp; Bak! ben büyüdüm

Büyüdüm ve

O tüm vazgeçmişlikleri,vazgeçebilmeyi öğrendim

Öğrenebildim

Senden çokca uzakta ama hep seninle

Gülmeye yeniden başladım

- demeyi diledim...