Ayrılığın Aynasını Kendine Çevir... Bak ...

zamanın süzgeci bilmem kaç katlı elek

süzgeçten geçerken akıl ve yürek...

her bir aşamada takılırmış kof olan batıl

sen sevdiğine maskeyi yapıştırdın ya

görmek istediğin çehreyi

koydunda önüne al bunu dedin de tak yüzüne

e dedi ben nefes alamam sessizce..sen duymadın!

sen olmaz dedin illede takacaksın

e dedi ben öldüm...sen yine duymadın!

ortada bir cenaze var

bağıra çağıra ağlıyorsun ruhunda

beni bırakıpta nerelere gittin oy oy..

ayrılık ölümle eş geldi sana

sevdiğinin yüzüne taktırttığın maskeyi

alsaydın ya yüzünden

nefes alacaktı kimbilir! ..

birde suçlarsın

nefret ediyorum senden

diyede duanı edersin ardından

oysa ayrılık ölüm değildi

kendi derdine düşüpte görmedin

yetiştirebilseydin acile seslendiğinde

yaşayacaktı dizinin dibinde...

o gitti...ama ölmedi
o gitti...şimdi nefes aldığı yerde