Ayrılığın Atlası Şiiri - Kamil Aydemir

halim boşatılan köylerdi
o günler kurşundan günlerdi
akşamlar insana yalnızlığını zehirli söylerdi
her yerde ayrılığın dili özlemdi
herkes sevgisine göre özlerdi

acılarda günler tükenmezdi
sevinçlerde saat yorulmak bilmezdi
nice insanlar gördüm anne
kalabalıkta yalnızdı
nice insanlarda yalnızken kalabalık
her zaman büyük olmuyor baba
kaçan balık

aşk her yerde aşktı
sevgiyle insanlar nice zorlukları aştı
an oldu kin nefret benim limanımada yanaştı
demir attırmadım kendime
çocukları gördüm her rengin güzelliğinde
çocukların yurdu sevgiydi
sevgileride yüzleri kadar temizdi

boşaltılmış köyler gibiydim
ayrılığın atlasını yaşıyarak çizdim
bulutların arkasında unutulan ay gibi unutuldum
insandım
ışık taşıyordum
buğulu sesimle hazanlara girdim
kuşların kanatlarıyla sınırları sildim
nice zor yolları aşıpta geldim
hepsinde hasret kokusu
herbirinde umutsuzluk döküntüsü
asya’da afrika’da
avrupa’da amerika’da
yani her kıtada
temizdi(r) çocukların yüzü

her darbede yara aldım
ceplerimden umutlarımı çıkarıp yaralarımı sardım
filistinli çocukların yanında
acılarımdan söz etmeye utandım
afrikalı çocukların yanında açlığımdan
savaşın olduğu her yerde insanlığımdan

bütün lâl sular tanıktır
en ufak ayrıntısını bile yaşadım
yaşıyarak çizdim her çizgisini
ayrılığın atlası ömrüm

gözyaşlarında ıslandım anne
sevinçlerde kurudum
davetlimsin ey insanlık
kardeşlik sofrasını yüreğimde kurdum
güney afrika’da israil’de sirbistan’da bile gördüm
temizdi çocukların yüzü
ve sevgidir çocukların yurdu

ayrılığın atlasını çizdim
bir kıtadan diğerine
sevgiden yollar köprüler yaptım
yüreklere giden
sevenleri birbirinden
insanları sevgiden ayırmadım

anne nice zorları aştım
yine zorlara ulaştım
dünyanın çoğu yerini dolaştım da baba
bir kendime gidemedim
ayrılığın atlasını çizdim
a c ı l a r ı n
büyüdükçe kirlenmesine akıl erdiremedim insanların

sevgidir çocukların yurdu
insanlar sevgiyi terkettikçe mi kirleniyordu