Ayrılığın Ardından! .. Şiiri - Kadir Alb ...

Umutların namlusundan yarınların tam kalbine ateş ederek, masum düşlerimin can verişini anlaşılmaz bir duygu içinde izlerken, galiba iç dünyanda ki sadizmin egosunu tatmin etmenin zevkiyle dopdoluydun! ..
Lakin; Biliyor musun?
Önemli olan bunu “neden” yaptığın değil,” nasıl” yapabildiğindi! ...
Soğukkanlı bir katil edasıyla dudaklarından tepe takla yuvarlanan ucube kelimeler, belki de hep söylemek istediğin ama bir türlü ifade edemediğin ”bilinç altında kilerini” bir çırpıda anlatıvermişti.
Parmakların tetiğin üstünde durmaktan belli ki yorulmuş ve sabırsızlığına daha fazla dayanamamıştı.
Yalanlarla yaşanılan bir dünyada, yalanları beşikte ninnilerle uyutarak yaşamak, yaşamanın en yalan yoluydu zaten.
Ve sen; seni yalanladın! ..
Belki de sen zaten kocaman bir yalandın! .. Bunu vura vura anlattın! ..
Girift bir cendereye çevirdiğin ömrümün, nefes aldığım her bir anı, sitemkar ezgilerle ağlaşırken, tebessüm dolu gözlerinde gördüğüm o zalim parıltıları hiç ama hiç unutmayacağım! ..
Benim sevdam sana birkaç numara büyük gelmişti.
Onun içini dolduramaman çok anlaşılmaz bir şey olamazdı, nitekim öylede oldu.
Lakin içini dolduramadığın o sevdamı şimdi çekip alıyorum senden! ..
Ve onu “içimde ki sen-le” dolduruyorum! ..
Seni çırılçıplak ve sevgisiz yaşamaya mahkum ediyorum! ..
Tıpkı senin beni “cehennem ateşlerine” mahkum ettiğin gibi! ..
Haydi! .. Yolun açık olsun! ..
“İçimde ki senden” hiç bir şeyi koparamadan “sende ki seni” nereye götürebilirsen oraya götür! ..