Ayrılığın adını sen koy şiirini ben yazayim

Gitme zamanı gelirse sessizce içindeki hasretliği gizlemeye calışırsın bir turlu beceremesin
Bir parcanı birakırsin arkana boş bir bedenle kaldığını ancak akşamin karanlığında anlarsin
Her taraf issiz ve sessizliğe gömülür
Tek desellin elindeki sigaran olur sevdiğinin özlemını içine ceker gibi dumanını cekersin içine

Düşlerimi o kentin duvarlarina yazarak umutlarımı mavı sularını bırakıp gidiyorum
Ölü bir toprak gibiyim sensiz yağmurlar yeşertmiyor üzerinde sevgimi
Tek o gözlerdekı yaşlarin her damlasıyla hayat bulabılır yüreğim
Bu halimle bana şiirlerim bile gülüyor bense sana yazildıklari için onlari seviyorum

Tutkumsun bazen suskun guluşunle o kentin mutsuz ve sevgiye ac insanisin
O kenti hiç sevmedım seni bende ayirdiği için
Ben ait olduğum yere gidiyorum ama bir gün mutlaka geri dönüşüm olacak senin için
Öyle bir dönüşüm olacakki sen bile tanıyamaz olacaksim beni gözlerimde sendeki mutluluğu göreceksin

Sevmenin anlamini satirlarimda yazsam senin sevginden paşlarim sığarmı bu satirlara bilemem
Anıların az ama kalıcı iz bıraktı uzun yıllar unutulmayacak kadar
Nedensiz neden olmaz ama ben seni nedensizce seviyorum
Hangi kuvvet seni benden koparacak tek seni benden cok seven olursa buda mumkun olmayacina göre bu yürekte kalacaksin kurtuluşun yok