Ayrılığın Acısı Şiiri - Murat Tugan

En çok ayrılık acısı koyar insana,
Etinden et kopmuş gibi sanki,
Gözleri nehirleri andırır,
Kandırır kendi kendini.
“Hiç bir şey umurumda değil” der.
Fakat basit bir hüzünlü söz,
Eğdirir başını öne.
Çenesi kilitlenir,
Feci halde kalbi sızlar,
Harbi bir sevgi yaşadıysa eğer,
Taşıdığı artık beden değildir.
Aşındığı yüreği artık susar.
Küreği hazırlamıştır bile mezarı için,
Yazarı kim olursa olsun,
Her duygulu şiir
Sızdırır bir köşede.
Farklıdır ayrılıkların acısı,
Hiçbir acıya benzemez,
Tacıyla gelse de sultan…
Yardan gayrısını istemez.
Beklemez yüreği bir başkasını,
Teklemez kalbi hiçbir neden için,
Niyet etmez yaşamaya;
Taşımaya gerek duymaz bedenini,
Nedenini araştırmaz ayrılığın,
Soruşturmaz “niçin” diye.
Oluşturmaz bir senaryo,
Koşturmaz bir başkasının ardından,
Alnından öper onu güldürebileni,
Ve içindeki ateşi söndürebileni…
Başka bir sevebileni geçse de karşısına,
Mazinin acısını asla unutamaz…
Bir kere yaşadı mı ayrışığın acısını,
Bir daha barınamaz dünyada.
Arınamaz hiçbir üzüntüden,
Her duyduğu acıklı söze hüzünlenir.
Artık duyguyu temsil eder hale gelir,
Emsal gösterilir her ayrılıklara…
Derecesi ne olursa olsun,
Tüm ayrılık acısı yaşayanların,
Gözünden, teninden ve saçlarından anlaşılır.