Ayrılığın Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ayrılığın zehirli yılan gibi çöreklendi canevime,
Kaldı zehirli ıslıklar içinde bedenim,
Bir derin karanlıkta siliniverdi renklerim,
Göklerim soyunuverdi bulutlarından,
Denizlerim mavisinden,
Islak, körpe kokusundan topraklarım,
Kaçıp sığınabileceği yeri bulamaz oldu
Ayaklarım.

Nedir bu çamur kokusu körpe denizlerimde,
Nedir bu zehir rengi çimenlerimde,
Neden o eski ötüş kalmamış bülbüllerimde,
Neden kıvrılıp kıvrılıp bana dönüyor yollar,
Sularım neden yatağında mermere kesmiş,
Neden pelteleşmeye soyunmuş somaki mermerlerim,
Neden geri geri çevrilip suratıma çarpılıyor
Dileklerim?

Gel de bana neler ettiğini bir hörüver, elkızı;
Elim elime yabancı, dilim dilime yabancı,
Aklım yüreğime, yüreğim gönlüme birer kanlı düşman,
Ruhum bölük-pörçük rüzgarda bulutlar gibi,

Sabrım körpe çocuklar kadar sabırsız
Ve yaşantım; hayra yorulmayacak düşler kadar
Hayırsız.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >87-88/100)