Ayrılığımızın İlk Günü! Şiiri - Şeref Semiz

Ayrılığımızın ilk günüydü
hatıraları sırtımda dolaştırırken
sahilde yaşlı bir amca değmişti gözüme
saçı sakalı birbirine girmişti
düşünürken acaba ne derdi vardı diye
seslendi bana birden
bakma uzaktan oyle evlat
otur hele anlat içindeki zehrini
kim getirdi seni bu hale
neden bu hayattan bezmişliğin
boş ver be amca dedim çuvalladık yine
kapıldık bir faninin gönül zehrine
ve inandık her dediğine
sonra ayrıldı benden
ilk başlarda umursamadı yüreğim
geçer dedi elbet
ama geçmedi amca sevdası kanıma işlemişken
bende bu haldeyim işte
boş ver be evlat takma kafana dedi adam
hayat gibi işte aşk acımasız ve yalan
bende senin gibi bir sevdaya tutulmuştum
ben onun için canımı bile verecekken
o da sözde çok seviyordu beni
sonra zengin biri istemiş bizimkini
bana elveda bile demeden kabul etmiş teklifini
hep çok parası olsun isterdi
serzenişte bulunurdu bana hep
bana zenginlik lazım
aşk karın doyurmuyor sevgili diye
o günden sonra daha görmedim zaten
belki beynimi uyuşturur diye
ispirtoyu içki yerine kullanırdım onu unutmak için
o gününü gün ettiğini bile bile
bende hiç gece olsun istemezdim
ne zaman gözümü kapatsam
onu görürdüm karşımda
hep umutla bekledim senin gibi ama ne oldu
ne oldu bilir misin
anlatayım sana
gitmiş başkasının olmuş
ben ise beddua bile etmemiştim arkasından
kader deyip sineye çektim
ama hiç bırakmadım peşini
o hiç bilmese de
uzaktan uzağa severdim yine
günlerce beklediğim olurdu
sokak arası rastgelmelerde gülüşünü görürüm diye
ama nerede
artık uzaklaşmalıyım dedim bu şehirden
valizimi sıkı sıkıya doldurdum
sırf onunla olan anılarıma yer kalmasın diye
yıllar geçti
sıla özlemi ağır basınca
dönmeliyim artık dedim bu şehre
yiyecek lokmamız varmış demek ki
döndüm dönmesine de
eve uğramadan soluğu evinin karşısında aldım
bekledim bir süre
farklı biri açmıştı pencereyi
kalbim yerinden fırlayacaktı sanki
eşe dosta haber saldım nerede bu diye
bir çocuğu olmuş
sonra kumar illetine heves sarmış eşi
varını yoğunu o uğurda kaybetmişler
bir lokma ekmeğe bile muhtaçmış şimdi
ama ben beddua bile etmemiştim halbuki
demek ki kader herkesin gönlüne göre
işte evlat benim hikayemde böyle
sakın hiç bir şeyi takma kafana
seni bu hale düşürdüyse eğer
layık değildir demek ki senin sevgine

yaşlı amca çok güzel bir ders vermişti bana
çünkü o an kalbimde hiç yer bırakmamam gerektiğini anlamıştım
senin sevgine...