Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Pazar gunu ayrılıgı ıse bu ıs yerını ozledın :)
anlasıldı su yabancı uyruklu ogrencıler ıcın turkce derslerı mevzusu olmasın:)
ah Istanbul 'u da bır ozledım kı sorma gıtsın.. cok sanslısın cokkk....
sevgıyle huzurlarda sıkısıp kal e mı:)
yalnızlıklara biriktirdiğim
İstanbul gibi
ağlıyordu içim
cok guzel temalar,huzunun icinde yasanan huzunu yazmissin..eline saglik kardesim..saglicakla kal..
İstanbul gibi
ağlıyordu içim
ayrılık yüklenmişti
bulutlar
çisil çisil
yağıyordu üzerime
...
Sızı
Hüzünlüydü
ŞiirKardeşimin şiiri..
ama derin derin düşündürdü...
okudukça, hem gülümsetti, hem ağlattı..
İkisi birden nasıl oldu ben de anlamadım ama..
Güzeldi ŞiirKardeşimin Şiiri..
Gene çok güzeldi…
Hür...
Buruk damak tadı
HaKANKAM bu sabah sabah nasıl bir şiirdir. Pazartesiye ağlayarak başladım. Eğerki ayrılık bulutlara yüklenmiş olsaydı. Emin ol ben hiç güneşi görmezdim. Gökkuşağı asla. Çünkü yağan hiç bir yağmurdan sonra benim güneşim doğmayacak. Çünkü o öldü. Elleri ellerine değmemiş. Değipte elinden hiç bir zaman geri dönmemesine kayıp gidenler ne yapsın?
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta