Ayrılığı Büyütüyoruz Şiiri - Hayrettin T ...

Ben artık çekilmişim aşkın alev alev yandığı virane barışmalardan.
Baharı çıldırtan kelebekler gibi güneş gözlerinde gelip kalışlara meyve olup,dal dal yanında hayallere dalmıştım.Ağıtlar yaktı yüreğim gidişinden sonra sana değil,seni bunca seven kendime. Şehri adım adım dolaşıp adını taşıyan çocukları ayrı sevdim.Onlara sana aldığım elma şekeri aldım.Mumlar söndürdüm hayal diplerinde.
Bana çok yakıştırdığın ve aldığın gömleğimi hiç çıkarmıyorum üstümden. Lavanta kokulu vazona çiçekler koydum.Hani,sana çiçek aldığımda gider karşısında oturur sevgimi çiçeklerdin,tutkumuzun resmini çizerdin ya…İşte ben şimdi oturduğun yerde soyun seni çiziyorum.Ama cin Ali gibi,kusuruma bakma,senin gibi çizemiyorum sensizliği.Bazı geceler söylediğin şarkıyı ezberledim,her gece mırıldıyorum.Komşular bile ezberlemiş olmalı tüm apartman onu çalıyor.
Ben seni kocaman sevda okyanusumla sevdim. Gözlerin,sözlerin,sosyal duruşun
Dalgalandırırdı,yitik özlemlerimin her demini.Coşuculuğumun çevrelediği beyaz rüyalarımız vardı.Herhangi bir sevda konuğu değildin artık. Bu yüzden tutkulu ağırlama faslı vardı, baharlarımızda. Ben senin ilk baharını yaşadım,son baharını yaşayamadım.Oysa bir kadının en güzel mevsimi son bahardır.Son baharını özlemlerime sardım,hayallerim yaşayacak gayrı.
Çiçek çiçek açıldığın ilk yüreğimde Gökkuşağı bile seninle renkli paylaşımlarımıza az geldi.Taze bir yaprak gibi yeşilliğinle lal kıldın,beyaz içre beyazlar sundun bana.Mavilerine masiva cilveler ekledin baharın harı arttı ve beni sana kadim eyledi.Pembe bir açelya gibi açık olan tüm sevilerime açıldın. Üzerine ben taneleri düşmüş kırmızı güldün ve kıpkızıl artılarla hep güldün.
Denizine tutkundum, denizi sensiz,yaşayamazdım.Hani hatırlıyor musun? denize ilk kez benle girdiğin gün,ürkek bir ceylandın,küçük bir çocuk gibi kaçtın sudan.Önce seni ıslatarak,su savaşı yaparak başlamıştın.Sonra hep tuttuğum o narinliğin tanımı ellerinde tutup attım denize.Bir kumru gibi gelip korkudan sarılmıştın.İşte o halini sevdim, o halini özledim.Bütün denizler seninle öyle bir an yaşamımızı bekliyor.
En kızgın, en tahammülsüz olduğum çekilmez zamanlarımda bile odana kaçar ağlardın dün doğmuş bir bebek gibi.Önce gamsız bir ejderha gibi denizimden çıkmazdım.Ama gözyaşlarının vicdanımın kale duvarını yıkanca hemen koşardım yanına dakikalarca seni susturmayı,seni kazanmaya çalışırdım..İşte ben o anları arıyorum,aynı odadayım,aynı yerdeyim ne sen ne ela gözlerin ne de gözyaşların var nazlıcan…
İçimdeki sevinç yüzüne yansıdı, yansıyınca gülerdin,şımartılmayı severdin,bu kentte tek yakının,tek akının bendim.Menzil sendin,genzine sular ve sözceler eklerdim derdimin boyası çıkardı.Sensizliği engelleyecek her şeyi küllerine teslim ettim.Ağlamalarından oluşan küçük göletimize sana ulaşamadığım anların balıklarını yetiştirirdim.Her birine sana söylediğim aşk isimleri verdim.Pıtırcık,Nazlıcan,Elisya,Kumrunaz…Bu balıklardan ilki Pıtırcık büyüdü bir yavrusu oldu.Onun adı Pıtırgel koydum.

Seni severken yorulmamıştım, seni özlemeye, beklemeye,son baharıma eklemeye yoruldum. Ayrılığı besliyoruz acıların öpüştüğü denizsiz dalgalarımızla.

Hayatımızı yaşıyoruz ,yaşısın hayatımız demiştin giderken
Ne kadar da ayrılığına benziyor musun? Hep onu düşündün.Bunca sevginin tükenişe ne kadar benziyorsun.Bütün küçük gidişler biraz ölümü özetledi seninle. Ölümümüzü ölüyoruz senle,sensiz her ömürde. Sevgilerim özlem sektirir damarlarımda gezinen sana.Sıyrılır gider, sıyrılmış sensizliğim,beni yeni sevda defterine alıştırmaya geliyor hayatın kumruları.Hayatın gece güneşinde bulurum aydınlığımı ki bulurum yeni sevileri.Ayrılık nerde ve nasıl başları haşladım gönül tenceresinde.Ayrılık yanıkken yedim, ayrılığına tokluğum ondan olmalı.
Ya da ayrılığı büyütüyoruz herkes gibi.Hep bir yerlerden ayrılıyoruz.Öteki bene doğru senden ve eski benden de ayrılıyorum sen orda rahat bir ayrılığa alış Nazlıcan.