Ayrılığa on var Şiiri - Önder Öztürk

Yüreğini bırakıpta gitmenin,
Bedelini banamı ödetiyorsun.
Daha ayrılığa on var.
Sevabını dökmedim satırlara,
Günahını bana yaşatma.

Yüzüstü yatıyor düşler.
Kavrulmuş hikayelerin,
Çığlıkları dolduruyor şehri.
Benim hikayem sen olma.

Kapımın eşiğinden girmesin hayalin.
İstemem kalsın...!
Dua diye büyüttüğüm,
Senin adın olsun.
Namınımı soruyorsun söyle.
Kahrettiğim bu canım,
Ne olsun...!

Şafağın alacasına gizlenmiş,
Mahmur gözyaşlarımı görmedinmi.
Bundanmıdır göğe başını kaldırmaman.
-ki ben şafak alacasının,
Her tonuyla yağmıştım.
Ve hep saçlarında bir damlam olmuştu.

Gitme...!
Daha ayrılığa on var.
Gözlerine dudaklarımı değil.
Bakışlarımı bıraktığım gün.
Her bir damlam,
Dopdolu hislerle,
Süzülmüştü gözlerine.
Simsiyah bulutmu olmam lazım.
Yoksa sis olup çökmeliyimmi,
Kefenimin rengine.
Ah gözlerin.
Gözlerin...
Kefenim sen olma...!

Önder ÖZTÜRK
02 / 12 / 2010
05: 37