Ayrılığa Kurdum Zamanı

Uykumu alma ne olur, sana kurdum ayrılığı ben… Buna alışırım zaten… Hazırlanıyorum bak... En sevdiğin elbisemi giyiyorum... En sevdiğin anda beni hatırla diye…
Umudumu alma ne olur… Yeniden yeşertiyorum bak! Sensiz suluyorum onları... Her tohumuna sensiz bir yarından su katıyorum…
Ayrılığa kurdum ben zamanı… Şimdi hazırlanıyorum daha…
Sarıl içimde hissedeyim seni... Kokunu soluyayım her nefeste... Bırakta aşkın tadını çıkarayım…
Sen hazırlanma ne olur... Gideceğini görmeyeyim… Böylece git! Ne varsa üzerinde, ne kaldıysa yanında… Hissettirmeden git… Gülümse bana… Gözlerinin yeşilliğinde kaybolayım… Tut ellerimi ayrılığı ellerinde unutayım…
Gidişine kurdum zamanı… Hayallerimi umutlarımı… Yarına dair ne varsa… Her şey seninle gelmiş hayatıma… Ve gittiğinde gitmek üzere… Ben yinede yeşertiyorum, içimde sana dair ne varsa… Ayrılığında belki olar kalır bana…
Ayrılığa kurdum zamanı… Geldiğin andan beri gideceğin gün için geri sayım başlamıştı… Vakit dolmak üzere sevgilim! …
Bu defa iyi hazırlanamadım… Her gün gideceğini beklerken koşup gelen içime çöreklenen bu ayrılığa hazırlanamamışım… Her gün seni içimde bitirirken sana bu kadar bağlandığımı kabul etmemişim bunca zaman…
Durdurabilseydim zamanı ya da geri alabilseydim… Ama imkânsız!
Seninle geçen her anı içime soluyup tutsaydım nefesimi… Yokluğunda en çok nefese ihtiyacım olacaktı… Bilebilseydim bunu…
Kalk sevgilim! Hazırlan vakit dolmak üzere… Ben hazır değilim bu gidişi seyretmeye… Bırak beni burada, zamansızlığımla baş başa bırak… Bakma gözlerime… Zorlaştırma… Sadece git... Vakit ayrılık vaktidir!
Ben zamanı kurdum ayrılığa ama zaman beni alıştıramadı yokluğuna…

20şubat2009 02:16