Ayrılığa Durup Şiiri - Ozan Efe

sözün çığlığına tümce kurulur
ayrılığa durup karmadan daldı
tözün sığlığına herkes burulur
ayrılığa durup sırmadan saldı

baharına çılgın kudurur yeşil
kahirine yılgın koydurur eşil
buharına algın oydurur deşil
ayrılığa durup sarmadan aldı

doğa durgunluğu dinlendirince
dağa yorgunluğu kinlendirince
bağa vurgunluğu inlendirince
ayrılığa durup armadan kaldı

okşayan elinde serinler sandı
aksaya yelinde binler insandı
can uyandığında inler nisandı
ayrılığa durup yarmadan çaldı

ozan efem sağır sultana duyur
demir yanın ağır saltanat uyur
gereksindiğinden karnını doyur
ayrılığa durup burmadan baldı

060312denizli