Ayrılığa Dair Şiiri - Cem Özdemir

Bazen.. bir bakarsın..
öyle bir an gelir ki..
bir bekleyişte hissedersin, ayrılığı..!
Üstelik.. bile bile gelmeyeceğini..
o beklenenin..!
Ama olsun..
beklemeye devam edersin:
'Hani, olur da.. ya gelirse..! ' dersin.
Bekleer.. beklersin..!
İçinde duyumsadığın, kendini aldatmışlığın mıdır..? !
Yoksa, çoktan sönmeye yüz tutmuş..
bir parçacık umut ışığı kırıntısı mıdır..? !
Bilemezsin...
Sadece.. bekler, beklersin..!
Düşünürsün..
yollar, aynı yollardır..!
Beklenen.. aynı beklenen..!
Fakat, yine de çıkıp gelmez..
o beklenen..!

İçine buzdan bir cemre gibi düşmüştür adeta, hüzün..!
Bu kez, bir ağlayışta hissedersin ayrılığı..!
Ağlar.. ağlarsın..!
Gözpınarlarında sicim sicim..
her bir gözyaşı mermisiyle..
delik deşik olmuştur, o kahraman yüreğin..!
Ve.. kan kaybetmektedir..
can kaybetmektedir de..
bilmez, o uğrunda ağlanan..!
Sadece, üzülürsün.. yıpranırsın..
Hepsi bu..!

Oysa, yaşam sürmektedir..
Zaman akıp geçmektedir..!
Günler, haftaları..
haftalar, ayları..
aylar, yılları kovalar..!
Ve günün birinde bir bakarsın..
bir özleyişte hissedersin, ayrılığı..!
Bir çift kahverengi göz vardır..
akıp giden zamanın çook gerilerinden,
ta gözlerinin içine.. öyle sevdalı sevdalı bakan..!
Bir çift eli duyumsarsın ardından avuçlarının içinde..
küçücük.. yumuşacık..!
Saçların o tanıdık kokusunu duyarsın..
ve sıcaklığını.. sarıldığın o sımsıcak tenin..!
Tüm kanının damarlarından santim santim..
çekildiğini hissedersin..!
Buzdan bir heykel kesilmiştir adeta..
yüzün.. ellerin.. bedenin..!
Gözlerin, bilinmez uzaklarda.. dalgın,
Özler.. özlersin..!
Ama bir an bile olsun..
ruhu duymaz, o özlenenin..!

Derken.. günlerden bir gün gelir...
Ne ümitsiz bekleyişlerin..
ne bitimsiz ağlayışların..
ne de nafile özleyişlerin..
dolduramadığı o küçücük yüreğinde hissediverirsin, ayrılığı..!
Okyanuslar kadar engin..
Evren kadar sonsuzdur, adeta..!
Ama ne garip..! !
Bir tüy kadar da hafiftir...
Yaşadığın sürece.. taşırsın..!