Ayrılığa Dair Şiiri - Süleyman Köse

Akmaz iken şu göz yaşım
Sele verdin sen giderken
Sana dair umutlarım
Paramparça sen giderken

Çiçek çiçek dala duran
Pembe beyaz renge dönen
Bir soğuk ki filiz kıran
Ayaz vurdu sen giderken

Gönlüm gülistanlar gibi
Güldü yediveren gibi
Şimdi yıkık bir kent gibi
Viran oldu sen giderken

Aldırmazdım kışa güze
Dalmıştım bahara yaza
Bu yüreği dağa taşa
Vurur oldum sen giderken

Hanidir ses gelmez oldu
Bahar dalım sensiz soldu
Yokluğunda ölüm buldu
Ecel geldi sen giderken

Senindi gönül sarayım
Sendin benim tek anlamım
Cehennem gibi yanarım
Harda kaldım sen giderken

Dönersin diye bekledim
Dünü bugüne ekledim
Sen yok isen yarınlarım
Tükendi bak sen giderken

Buz gibiydi o son sözün
Hançer eyledin bakışın
Kalbime indi yalımın
Kanım aktı sen giderken

Gece rüyamda gözlerin
Gündüz kulağımda sesin
Pembe maviydi düşlerim
Yele verdin sen giderken

Bir zaman adınla atan
Gözün kıblem deyip tapan
Yüreğim şimdi çok pişman
Vurgun yedi sen giderken

Anladım sonun yok senin
Sebebi sensin bu sonun
Verdiğim eşsiz değerin
Artık bitti sen giderken

Avuç açmışken semaya
Şükür ederken mevlaya
Bu şiirle bu sevdaya
Nokta koydum sen giderken