gözyaşlarımı toplardım
dizlerinden,
anıları eskitir
ümitleri parlatırdım
gümüşi bi dolunaydan
aşk ne doğru;
nede yanlıştı....
acı bukadar gerÇEK iken
gurur da kimdi '' o an''...
dokunamak!
sarılamamak!
söyleyememek!
___:anne olmayı istememek
artık
ayrılık
tesellisiz
ve
bir okadar da
yalnızlığa
İLK SARILIŞTI..20/02/10/BURSA
Kayıt Tarihi : 10.4.2010 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
AYRILIK YALNIZLIĞA İLK SARILIŞ VE ÖZLEMEYE İLK BAŞLAYIŞ YADA YENİDEN YÜRÜMEYE ÇALIŞMAK HER ŞEYİ EN BAŞTAN.....
TÜM YORUMLAR (2)