*Ayrıldık İşte Sonunda*

Ayrıldık işte sonunda
Sesini duymayı, haram kıldım ömrüme
Haram kıldım, seni sevmeyi gönlüme
Çiçeklerini bir bir soldurdum içimde
Bir eski şarkı gibisin şimdi gecemde
Saçlarını haram kıldım ellerime
Dualarım artık kendime
Kavrulsa tenim, hasret alsa beni benden
İstemem, bir selam dahi gelmesin senden

Ayrıldık işte, ayrıldık işte sonunda
Yeminim var, tek damla
Tek damla yaş dökmeyeceğim uğruna
Ne hesabım var artık seninle, ne kavlim
Sözlerin hükümsüzdür, duymaz nefretim

Ayrıldık işte sonunda
Seni sen tükettin.Tükenir miydi yoksa aşkım?
Önümde dağ olsan durmam, durmam sel gibi taştım
Olmayıversin gülüşün, akşamın yorgun saatlerinde
Olmayıversin ayak izin, sokağımın sessizliğinde
Acıtacaksa bu sevda, her gün bir işkence tadında
Anılmayacak bundan böyle senin adında...

Ayrıldık işte, ayrıldık sonunda
Vurgun yedi, sular altında kaldı en kıymetli düşler
Bugünü zorlamasın, mazide kaybolan gülüşler
Birer zincir vurdum, en bağışlayan yanlarıma
Med-cezirler sürükledi bizi, yalnızlık koylarına...
Unut sende! Unut ne kaldıysa benden sana

Ayrıldık işte, ayrıldık sonunda
Kaç kez tuz bastın kanayan yaralarıma?
İnadın, gururun, aşkın bittiği gündür bugün
Bayramın olsun, hediyem olsun sana, bu yaslı düğün

Ayrıldık işte, ayrıldık sonunda
Şaha kalktı dizdiğin acılar, meydan okumada şimdi
Soluğum kesildi, ümidim eridi, ruhum isyan bayrağını çekti
Sonunda bitti, sonunda bitti, aşk bitti
Ömrümün yedi yılı seninle gitti...

Ekim 2007