Havalar bu günlerde biraz bozmaya başladı.Ara sıra yağmur yağıyor olsa da, şu an günlük güneşlik.
Oturduğum yer bahçemizin alt tarafında en güzel en tenha yeri.Kendimi dinlemek için kağıt kalemle buradayım.Ayak ucumda bir karınca,yoluna engel olan parmağımı aşmaya çalışıyor.Ondan sonrasında upuzun bir yolu daha var; çöplü topraklı.. Hadi kolay gelsin ona..!
Üzüm yaprakları çoktan yerlere serilmiş.Kavak ağaçlarındakilerse esecek sert bir rüzgarı bekliyor...Dalından düştü düşecekler..
İşte bir tanesi salına salına başıma kondu..Dokunmayayım bakalım..Bir süre daha sefasını sürsün orada.Nasılsa her canlı gibi o da, toprakta çürüyecek; bir başka baharda umudunu yeşerteceğini bilerek..
Uzaktan bir çocuğun ağlama sesi geliyor.Annesi olduğunu sandığım bir kadın cırlak sesiyle bağırıyor; buraya gel çabuk.! yoksa seni gebertirim! Çocuktan yana üzülüyorum..
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
