Şafaklar sarmadan dağları,
Işıklarla sular tutuşmadan,
Artık bir kahkaha gibi gülmeyeceğim.
Arkamda boş sokaklar gibi bırakarak,
Göğsümü verip tuzlu ıslak rüzgara,
Tükürdüm son kahkahama seni ağlatarak.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta