Ayrılamamak Şiiri - Murat Tugan

Yan yana iken ayrılmaya çalışanlar,
Yana yana terk ederler birbirlerini.
İçleri iyice dolar onların.
Ufak bir temasla,
Gözler ortamı serer ortaya.
Hiçbir sese tepki vermezler.
Yürekler istişare halindedir o anda,
Yeter ki göz göze bir gelsinler,
Sarılmamak için sandalyenin demirine sarılırlar.
Ellerini gizlerler birbirlerinden,
Çünkü ömrünün sebebi yanı başında;
Tutmazsan ölürsün ellerinden…
Ama bir daha görüşmemek üzere ayrılacağından,
Ne ellerini tutabilir, ne saçlarına dokunabilirler.
Sarı sarı vurur yüzüne yüzlerdeki hüzün,
Saçlar dağılmış, sakallar kirli.
Hangi sevinç normale döndürür ki insanları o anda,
Ölüm bir nefes kadar yakın arkalarında eli mızraklı;
Ha sapladı, ha saplayacak alınlarının ortasına…
Ayrılamamak çok acıdır,
Hele birde yan yanayken…