Ayrılamadık mı? Şiiri - Birol Şener

meğer aynı eczaneden alıyormuşuz ilaçlarımızı
inanamıyorum buna
aynı ayakkabıcı üstelik; aynı renk pabuçlarımız

aynı gazeteleri okuyormuşuz meğer, aynı haberleri…
ve bunca yıl birbirimizden habersiz
uzak şehirlerde sanıyormuşuz birbirimizi…
pat diye ayrılmıştık, pat diye;
elma nasıl düşerse ağaçtan öyle
ben öyle biliyordum, zengin bir adama kaçtın biliyordum
yıllar önce
kim kimi neden terk etti bilmeden…
aynı şehirdeymişiz ha? ...inanamıyorum
nasıl da yaşamışız öyle?
burnumun dibindeymişsin
doğru dürüst yan yana bile gelememiştik,
yok abin görür, yok baban çıkar…
ondan bundan korkumuza…

bu..ktan dünyanın içine edeyim ben
meğer aynı şehirde yaşıyormuşuz
üstelik iki sokak ötedeymiş eviniz bugün öğrendim

bozacı Rüstem de görmüş seni
eskici Bekir de
Murat çoktandır tanıyormuş seni
vay canına yandığımın! Vay anasına…
o zaman sen
Maltepe parkına da gelmişsindir
hatta-evin yakın-oradaki müzik kutusundan yükselen
şarkıları da duyuyorsundur
bazı akşamlar bir avuç jeton alıp
yarım saatte bir atardım;
hep aynı şarkıyı dinletirdim oradaki insanlara
şarkımızı…
o zaman sen de duyuyor muydun yani? ...
eminim duyuyordun... eminim bu yaralı kalbi görüyordun,

şimdi pencereden bakıyorum
yine şarkımız yükseliyor müzik kutusundan duyuyorum
evde misin, sen de dinliyor musun?
ben duyuyorum
ve şunu soruyorum kendime:
biz gerçekten severek mi ayrıldık yoksa ayrılamadık mı?
galiba biz ayrılmayı da beceremedik
tıpkı aşkımıza sahip çıkmayı beceremediğimiz gibi…