Ayrılalım Şiiri - Mehmet Faruk Ünal

İnce keman sesinde olsun her ne olacaksa bize.
Kadehler bitsin ve ayrılalım…

Öyle ağırlaşalım ki kendimize,
Taşıyamaz olsun gün bizi.
Farklı bir kaç yolumuzdan,
En sadakatli olanı,
Çoktan birleşmiş ellerimizi,
Öylece bıraksın.
Paylaşalım bize ait olan geçmiş ve gelecek hesaplarını.

Bavullar hazırlansın,
Boşalsın dolaplar,
Kitaplar,
Hatıralar,
Kadehler boşalsın,
Biz ayrılalım,
Ayrılalım güneş doğmadan,
Ve boşalsın bu ev.

Ardımızı ardımızda bırakıp,
Yeni acılarımızı bir çam dibinde paylaşalım bir gün.
Hep yapalım bunu.
Özlersek göz göze sabit bakışlarımızı,
Yeni acılarımız olsun,
Çam dibi olsun,
Ve bakışalım göz göze sabit.
Bizi en burkan anlarımızı,
Tablo yapıp içimdeki sana ait sanat galerisinde,
En baş köşeye asar öylece bakarım.
Bakarım hayata.
Alsın beni senden sonra
Her ne varsa kötüye dair.

Bu şehirde kalmalıyım,
Bu şehir almalı beni senden sonra.
Bazan ağlamalıyım,
Kaçtıkça dökülmeli göz yaşım,
Biliyorum,
Her ağladığımda,
İçim, için için sana akmalı.
Ve akmalı hayat bir kibrit kadar hızlı.
Senden sonra,
Yanmalı vasati 40 gün hayatım.
Yansın kibrit,
Kadehler boşalsın,
Ve biz ayrılalım.