Ayrılabiliriz Artık Şiiri - Neslihan Isı ...

“Gözden bir damla düştüğünde
Hüzün bulaşırmış insanın ömrüne”

Sen demiştin bunu bana. Hüzünlerde boğulmayı da,gidişlerinle sen öğretmiştin bana…
Ne zaman gitmeye yeltensen,bulutlanırdı gözlerim. Gözlerini kaçırıp benden,“ağlama” derdin. Vazgeçtin sanır umutlanırdı sana duyduğum tüm hislerim. Keserdim ağlamayı.

Ve bitirirdin cümleni kibarca;

“ Böyle olmak zorunda”…

Asıl söylemek istediğin;

“ Bitti bu aşkın heyecanı anla”

Cevap bile veremedim bu lafına. Hoş,gözyaşlarıma kayıtsız kalırken sen,biliyorum gidişlerinin önüne harflerden konvoy halinde cümleler dizsem bile nafile.

O yüzden çıkıyorum artık hayatının menzilinden
Geçmişimdeki tüm hüzünler,artık yaş olup dökülüyorlar sözümden.
“Böyle olmak zorunda” olduğu için
Uzaklaşıyorum gözlerinin değdiği
Bu şehirden…
Çünkü görüyorum
O gözlerin körleşmiş senin aşka sevgiye,
Görüyorum,yüreğindeki yerimde ayrılık rüzgarları çoktan başlamış esmeye.
Ama yapma!
Görmüyor musun?
Estikçe savruluyor yüreğim yerden yere.
Etme!
O’nun hiçbir kötülüğü olmadı sana
Yüreğine yerleşmekten başka…