*Ayrıkların AYRAÇlarını kaldırdım hasret ...

güneşe hasret kalmış gözlerim hüzün duvarlarına çarpıp geldikçe batıyorum karanlıklara...
yörüngesi yok ayaklarımın...adresini kaybetmiş kimlik beyanı ile dolanıyorum...

kayboldum kendimde...Ak(ıl) lanamıyorum

pusulası yok yüreğimin...götürdüğü yer ya mayın tarlası yada
pusuda çatışma alanları...
ne zaman sana gelmeye yeltensem
vuruluyorum kalbimin orta yerinden...

K/ayıp oluyor(um) ...

bir giz gibi saklayıp durdum...
her geçen gün içimde daha da büyüyen bir yarasın...
sen her dokunduğunda daha da kanıyor..
bu yaranın hiç dinmeyeceğini yeni fark ediyorum..

pas tutmuş kulaklarım sessizlikten...
saat durmuş beklemekten...
bedenimde her gidişinde alevlendirdiğin
yanık izleri...

ırzına geçtim duygularımın da yinede de sen diye
Ş/ahlanıp durdu....

tuz basıyorum hasretinle kanayan
yüreğimin yarasına..

aşk hüzünbazlığında hasrete dokunuyor ellerim
batmak üzere olan bir gemi gibiyim...
batıyorum kurtar beni yar..

ruhum çarmıha gerilmiş umutsuzluklarında
hüzünler biriktiyorum ceplerimde...

varlık ve yokluk arasında kördüğüm olan bu hayat telaşında
miladi dolmayan sevdamsın...

dar geliyor bu şehre düş(me) lerim..

bir yanık türkü dilimde her hecesinde şifa bulacaktım...
oysa yüreğim daha da korlandı hasret ateşinde...

bir bakarım yine koynumda yalnızlığım
üstelik sevişmekten yorgun düşmüşüz.

ayrıkların ayraçlarını kaldırdım
hasrete nokta koy artık yar...