Ayrık Sevdam Şiiri - Ahmet Tığlı

Gökyüzü vurulmuş yüreğinden
Bulutlardan kan damlıyor
Yüreğim bilenmiş bir bıçak
Ter göl içinde yanıyor.
Derinliğin izbe kuytularında
Evrenin kozmik uğultularında
Duyulmaz oldu yürek çığlıklarım.
Bir yüreğin sarı,kuru bir yaprak gibi
Şehrin bulvarlarında sürüklenip yok olacağını
Ve tek bir mevsime mahkûm olsa da
Eğilip büküleceğini bekleme...
Bekleme;
Hoyrat bir denizin onurlu dalgalarının
Sağnak yağmurlarla durulacağını
Uykusuz dalgalar,
Aralıksız döver gönül kıyılarını.
Aşk ışınlanır gönül şehirlerine
Gidilen her şehirde bir adım öndedir
Bekler gideni,gidenden önce.
Gölgeler düşer güneşin saklandığı yere
Gölgeler boğar içini,
Kaç bin fersah derinlikte öldürdün
Bir cellada teslim ederken yüreğini
Sen içimde yanan meş'ale
Usumda kopmuş bir buzulsun
Med-cezirlerimde bir düşüp bir kalkan
Gönlüme oturmayan ayrık bir sevdamsın...

Ahmet TIĞLI 6.6.2014 (Sevgi Merdivenleri)