Kadınlı erkekli,
Aç kara delikler doğurtmuştu,
Varsıl yüreğinin her tokluğu.
Sihirlemiyor diye,
Taklit usların kullanılmış ruhu.
Ayıkladılar,
Uçuştu masum ter tozu.
Kar kuyusu geceler kayırsa,
Mağaralar örtse de.
Dağlar düşer önüne,
Heybesinde bir tutam ayrık otu.
Büyütecek diye kısacık boyunu
Kendi beşiğini sallar,
İnsan denilen yalnızlık.
Ninnilerdir,
Anılarda en koyu.
Yardan geçince, bir damla su.
Şah damarı yırtıklı.
Gözler burgu;
Çarpıntılar,
Kırlangıç olur;
Ayakları ökse kokulu.
Dağlar bitiminde bekler,
Özler her bir damlasını
Okyanustur,
Anadır,
ağulu.
Kaynar heybede yaşam,
Heybesinde bir tutam ayrık otu.
(kasım-aralık2005)
Aydın ErkurtKayıt Tarihi : 23.1.2006 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kalemine sağlık sevgili Aydın.
İstemeden dallanır budaklanır.
Sarar sarmalar insanı.
o kaliteli malzemeleri neden bu kadar yordunuz aydın bey...?
düğümlenmiş ve okuru yoran bir şiir!
İnsan kendi doğasında kurguladığı zaman ancak doğaya eş düşebilir, yoksa gelsin dönüşümsüz alaska mevsimi...
Tebrik ederim...
TÜM YORUMLAR (13)