Ayrı Uzaklık Şiiri - Semih Kocaman

Ayrı Uzaklık

Senle ben iki ölümlü
Birbirinden çok uzak bir yalnızlık ölümsüzlüğü yaşıyoruz…
Sen benden uzak…
Ben senden uzak…
İkimiz birbirimizden uzak…
Güller açtığı zaman bizim gözlerimiz kapanacak…
Onlar solduğu zaman biz kavuşacağız…
Çünkü biz zavallıyız…
Gönüllerimiz bir bedenlerimiz ayrı…
Bu adil değil iyi bir yaşam için…
Sen benden uzak…
Ben senden uzak…
İkimiz birbirimizden uzak…
Geriye bıraktığım gözyaşlarını topluyorum…
Yarısını nereye bıraktım bulamıyorum…
Çünkü sadece sana ait olanları topluyorum…
Bu hoş değil geçen zamanımı korkutur…
Sen benden uzak…
Ben senden uzak…
İkimiz birbirimizden uzak…
Etraflarda mavi ışıklar görüyorum…
Onun etrafında da öbür renkler yanmak için savaşmakta…
Kırmızılar, siyahlar, morlar…
Sen benden uzak…
Ben senden uzak…
İkimiz birbirinden uzak…
Sana uzanan kollarım kısaldı…
Az kaldım sana ömrüm azaldı…
Sadece sığındığım kalbimdeyim…
Bizler aynı ağaçtayız ama ayrı dallardayız…
Sen benden uzak…
Ben senden uzak…
İkimiz birbirimizden uzak…