Ayrı uyandığımız sabahlara özür borçluyuz.
Bir zamanlar aynı rüyayı paylaşan iki yorgun yürektik.
Şimdi o rüya, her sabahın ilk sessizliğinde yankılanıyor.
Bazen hâlâ senin sesinle uyanıyorum,
yanımda olduğunu sanıyorum bir an,
sarılmak istiyorum, ama elim boşluğa uzanıyor.
O anda anlıyorum, bazı eksikliklere alışılıyor sadece,
Şemsiye yapımcıları
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan
Devamını Oku
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta