Ayrı uyandığımız sabahlara özür borçluyuz.
Bir zamanlar aynı rüyayı paylaşan iki yorgun yürektik.
Şimdi o rüya, her sabahın ilk sessizliğinde yankılanıyor.
Bazen hâlâ senin sesinle uyanıyorum,
yanımda olduğunu sanıyorum bir an,
sarılmak istiyorum, ama elim boşluğa uzanıyor.
O anda anlıyorum, bazı eksikliklere alışılıyor sadece,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı



