Ayrı Uçlarda Sırtsırta Şiiri - Aslı Demirel

Durdu ayak sesleri inzivada gelişler
Bekledikçe bekliyor ve susuyorum
Her sana uzandığında sözlerim
Bir parçasını kesiyorum
Halbuki içimde ne çığlıklar boyveriyor
Camdan kemikliymişim meğer kırılıyorum
Kırık ve de kıymıklı bir acı sinsilesi
Süresiz batıyor anlık nefeslerime
Yavaş yavaş sinsice

Dokunduğunda yakan gül kızılıyla
Ellerin lazım bana
Sözlerin gözlerinden dökülmeli avuçlarıma
Ve her daim gözlerin lazım baktıkça baktıran
Düşüşlerimin yumuşacık olduğu
Bana tahsis edilmiş bir vaha gibi
Özgürce dolaştığım derinlikler
Tenin de olmalı buğusunda kaybolduğum
Yüreğini hiç hesaba katmıyorum
Dokunduğum ilk güzelliğin
İlk onun büyüklüğüyle küçüldüm
Ve ermek için yanına büyümeyi öğrendim

Şimdi doruklardayız beraber
Ayrı uçlarda sırtsırta
Birkaç adım at yanıma gel
Tüm grilere inat
Benim tarafımda gökkuşağı
Dehlizleri yok eden
Mavilik sereserpe uzanmış
O dokunmak istediğin
Beyaz kanatlar sarmış etrafı
Beraber seyredelim manzarayı
Çabalarsan azbiraz daha
Kapatırız uçurumsuz arayı...

(03 04 2008)