Ayrı Sevdalar Şiiri - Dinmez Er

yasemin kokulu yaz esintisi
ferah, serin
doruğuna erişilmez dağ emsali
mağrur ve muhteşemsin
dilerim esiri olmazsın güzelliğinin
kaderimse sevmek seni
razıyım kaderime
bana öyle bakma savunamıyorum
bu avare tekbaşınalığı taşıyamıyorum
ömür boyu mahkum olmuş ayrılığa sevdalar
ne zaman erguvanlar açsa
kızıla batsa yalılar yamaçlar
tutuşsa camlar
sen düşüyorsun aklıma
günün solan renklerine karışan
resimlerine bakıyorum
iki inci tanesi süzülmüş kirpiklerinden
benim hayırsız meltemim
bu hüzün sahnesini unutamıyorum
.....
anladımki;
sen bana geç kalmışsın
bense çok geç tanımışım seni
ben senin aynanda sana güzeldim
yalnız sana bebeğim
ben yalnız sana özeldim
gökyüzünde hoyrat rüzgarlar
süpürüyor elmas yüklü yıldızları
bu yüzdendir
karalar bağlıyor yalnızlığım
içimdeki ses konuşuyor;
gök gibi gürlesem
yağmur olsam yağsam
şimşek olup çaksam
yıldırım olsam düşsem
buz dağlarımın üzerine
çirkefi, kirleri, pislikleri yıkanır mı?
namusu temizlenir
günahları silinir mi sefil dünyanın?
.....
yaz, güz, kış, bahar sabahıda olsa
arar gibi birini bakar gözlerim
dilsiz tavana, sağır duvarlara, boş yatağa
gözlerin aradığı kim?
kaybolan ben miyim?
sen misin yoksa özlediğim?
çığ gibi büyümekte içimdeki bozgun
pusuda bekleyen olmadı beni
ne düşmanlar, ne de bir aşk
neden diye sorma
ben söyliyeyim
sebebi sensin
senin yokluğun...

Dinmez Er / 23 Eylül / 2008 / Çeşme