Ayrı Dünyaların İnsanları

Ayrı dünyaların insanları ile çekilmez hayat,
En taze ekmekler yenilmez, olur bayat.
Uzun ve sıkıntılı geceler geçmek bilmez,
Mahir bir seyis bile olsa insan tımar olmaz at.

Ayrı dünyaların insanları ile hayat olur cehennem,
Tarifsiz sıkıntı ve tasalara ev sahipliği eder sinem.
Parmakla gösterilen rahvan atlarım var ama,
Şahlanıyorlar bırakmıyorlar ki şevkle binem.

Ayrı dünyaların insanları ile kalınır mutluluğa hasret.
Şakıyan dil lal olur, daralır ufuk, bağlanır basiret.
Buz misali sular bile dindirmez,
Yataklara düşürür, izahı mümkün olmayan, hararet.

Ayrı dünyaların insanları ile insan mum misali erir.
Neşe, sürur, mutluluk yerine her daim tasa verir.
İçten gülüceklere hasret kalır insan,
Hedefine ulaştırmayan okun yayı gibi gerdikçe gerer.

Ayrı dünyaların insanları ile olur her şey tarumar.
Sokar hayatın karanlık çıkmazlarına oynatır kumar.
Giydirir aşkın telisten gömleğini,
Ha bire envai türlü rengarenk yamalarla yamar.

Ayrı dünyaların insanları ile olur insan hayata küskün,
Karadenizde gemileri batmış misali görünür üzgün.
Aşkın bıçakları ne kadar bilenirse bilensin,
Olmaz hiçbir zaman gerektiği gibi keskin.

Ayrı dünyaların insanları ile olur yaşamak zor
Söner şevkin mangalındaki ateşler, bulunmaz kor.
Ne kadar nadasa bırakırsan bırak,
Hayatın bereketli toprakları çoraklaşır, olur bor.

Ayrı dünyaların insanları ile akordu tutmaz aşkın sazı
Bıçağı dayandırır kemiğe, çekilmez olur cilve ve nazı
Mevsimlerden her daim kışları yaşatır insana
Hasret kalır aşk ve şevk ile yaşamaya neşe ve hazı
22/Aralık/2009