Her insan ayrı bir dünyadır,yörüngesinde dönerken.
Her mevsim öfkelerine yağar,dertlerinden ağlarken
Aynı ağacın dallarında açan yapraklar gibidir insan.
Ancak koptuğu daldan savrulunca,ağlar rüzgardan.
Ne oğullar babaya benzer,ne de babalar oğullarına..
Herkes ayrı yerlere bakar,aynı yerde yaşasalar da.
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta