Her insan ayrı bir dünyadır,yörüngesinde dönerken.
Her mevsim öfkelerine yağar,dertlerinden ağlarken
Aynı ağacın dallarında açan yapraklar gibidir insan.
Ancak koptuğu daldan savrulunca,ağlar rüzgardan.
Ne oğullar babaya benzer,ne de babalar oğullarına..
Herkes ayrı yerlere bakar,aynı yerde yaşasalar da.
Hayat ikizin sanma,beraber yürüdüğün her gölgeyi.
Aynı şeyleri söylersin belki ama,duymaz ki ötekisi.
Kayıt Tarihi : 10.1.2007 22:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!