Biri diyor; “felsefe” biri vahye sevdalı!
Bu ikinin dostluğu, fazla sürmez biline!
Biri; Paris modalı, biri; Mekke edalı
Üç gün sonra denilir; herkes kendi yoluna!
Kadın menhus hülyalı, erkek öbür dünyalı!
Bunlar yuva kurup ta, asla mutlu olamaz.
Adam; cennet sayıklar, bayan ister lüks yalı(!)
Şu ikili yıllarca, ayni evde kalamaz!
Biri; mahrum imandan, tüm hedefi şu dünya!
Biri; “insan yolcu” der, “cihan ona bir Pazar”
Biri; bilmez şu hayat, uzun süren bir rüya!
Öbürküsü şu gafa; hayıflanır ve kızar.
Biri zevk-i sefada, günlerini gün(!) eder
Uhra için bir saat, lütfedip te(!) ayırmaz.
Öbürküsü; “kuluna, Hakkın emri nedir? ” der.
Rıza için yaşarken, karnın bile doyurmaz.
Biri; “Allah” der iken, öbürküsü; “yallah” der.
Beyi cami gezerken, hanım oyun peşinde.
Koca oruç tutarken, kadın her gün onu yer!
Yani, uyum bulunmaz, onların tek işinde.
Şunlar nasıl geçinir, varmı bunun imkânı?
Birbirine bağlasan, yine sürmez evlilik!
Kâfi değil dostluğa; üç, beş sohbet, bir anı!
Oynuyorlar sadece; rol icabı evcilik.
Cihat ŞAHİN
03.09.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 3.9.2010 11:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!