Suya da
ateşe de yürüyen kalbim
acıya da, sevince de
karanlığa da, sabaha da
paslı demire de, açık kapıya da
ağlayan bebeğe ve emziren kadına
düşen dala ve deviren rüzgâra
dinen aleve ve harlaşan köze
hayata ve ölü çocuklara...
ey uyur uyanık yağmur güneşi
utanan değil utangaç gözlerime dokun biraz
dağ nasıl kanarsa öyle kanadı yüzüm
çocuk diyorum
saklanmalı tüm gövdelerden
ayrı bir gökyüzü çizilmeli onlara
ve ayrı bir denizden içmeliler tuzun tadını...
Kayıt Tarihi : 23.6.2016 00:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!