kün emriyle yaratılan dünyanın,
Ta ezelden yapısında sen varsın.
Neresinden baksam kendi aynamın,
Temelinde çatısında sen varsın.
Ne kadar görürsem dağın, deryanın,
Ormanın, ırmağın, çölün, sahranın,
Canlının, cansızın her bir eşyanın,
Ayrı ayrı hepisinde sen varsın.
Kuran’da insanın yüce ünvanı,
Mekanı boş değil gönülü tanı,
Nurun kaplar baştan başa cihanı.
Dünyanın beş kıtasında sen varsın.
Aşık Borani’yem ben bende gördüm.
Ben beni bilince murada erdim.
Yetmez mi ALLAH’IM gönlümü verdim?
Yüreğimin ortasında sen varsın.
Kayıt Tarihi : 1.3.2007 16:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)