Ayrı
Mavi pencereye güneş vuruyor sabah
Ruhu felç bir adam
Kaskatı kesilmiş
Sapsarı bir gömlek yırtıyor üstünü
Dilenircesine yalvarıyor
Çöküyor zincire vurulan bir hayat
Demir ökçeyle siliyor alın yazısını
Sevgi kuyusuna kar yağmış
Avutuyor usulca fakat nafile
Bir kere mi gördü sanki unutabilsin
Her saniye keder akıyor ellerinden
Sendeliyor ayakları üzerinde
Yalan doğru kabul edilmiş
Hatırladıkça tükeniyor ciğerinde nefesi
Feryatları yakıyor boğazını
Sonra bir nida kulaklarında
Yine mi yalnızız alıştığımız gibi
Yoksa yine mi hayattayız dünkü gibi.
Kayıt Tarihi : 1.1.2023 21:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eskiden yalnız yaşayan bir adamın bir kadına aşık olması ve onunla yakınlaşıp beraber olması.Fakat daha sonra kadının gitmek zorunda kalması ve giderken de adamı aldatması üzerine kısa bir hikaye şeklindedir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!