Ayran İçirirdi Kadınlar Şiiri - Ercan Ce ...

Ayran İçirirdi Kadınlar

-Nuh ki peygamberdir
gemisi oturduğunda karaya-

-kalbimde bomba patlarken
madalyasını taktılar pilotun-

babadan oğula bırakılan kini
yenilik diye açtılar sofraya
pir başına ‘hükümet somunu’nu
yeminle yedirdiler düşküne

komşu köyden duyulmazdı sesleri
birer birer süngülenirken çocuklar
kirletmemek için onuru
uçurumdan atlardı genç kızlar
orda kapısını çalan cellada
ayran içirirdi kadınlar

topladılar kızlı erkekli yaşlı genci
saçları kazıyıp dizdiler sıra sıra
yıkadılar ölü suyuyla
ölümü doğum bilirdi / ölümü diriliş
sığınakta boğulan her çığlık
bir de tren garları
ama ateşe verilmiş dağlar
görürdü darağacına çekmek için
yaşı büyütülen çocuğu

üç beş yaşında kızları
annelerinden koparıp verdiler hizmete
ötede yanık bezle yarasını saranlar
öğrendiler ‘devlet büyüktür’ demeyi
‘tek millet tek kitapla’
sürgünde diktiler yılları

çocuğun alnındaydı dedesinin nişanı
ve ninesinin kokusu gelirdi saçlarından
ondandır toprak tutardı külünü
su tutardı kanı serpilirken dört bir yana
susardı bir ömür susarlardı
çocuğa göstermemek için yarayı

bütün resimler dondurulmuştu
mührü vurulmuş belgelerde
tutuklanıp tıkıldılar çelik kapıların ardına
hâlâ kemikleri eziyordu tanklar
hâlâ kin kusardı makineli tüfekler
ve uçaklar vuruyordu hâlâ o kızıl dağlara
‘cumhuriyeti kurduk ama
kölesi olduk’ diyordu kurucusu

Toprak Tutsun Külümü