Ayraç Şiiri - Taş İskele

Her insan kitap ayracıdır sevgili,
Ele alındığında maziyi şöyle bir kolaçan ettirip,
Belleği zorlayan,
Yorgunlukta, yoğunlukta
Tekrar ele alınıp,
Okuyucuya kaldığı yeri unutturmayan...

Her insan kitap ayracıdır sevgili,
Ve fakat,
Kendini bulduğu kitap nadirdir...

Okuyucusu da cabası...
*
Her insan, bir âlem bilindiğince,
Sevmek bir başka âlemde,
kendini bulmaktır biraz,
Biraz da,
Bir çift gözde,
Yürekte,
yazılanları okuyup,
Yüreğine kazımaktır kendini...

Sevdiğinin huzurunu
- vazgeçmeden-
dilemek,
Kendine söz vermektir
yalan ötesi
Yalınca sevmek.

Sevmek,
Ne kendinden,
Ne sevginden,
Ne de sevgiliden vazgeçmemektir.

Sanki yanında,
Say ki yanında...
Kitap içinde unutulmuş,
Ayraç misali.
*
Pardon sevgili,
Nerede kalmıştık?

"Mıh gibi aklında"
Değil mi?