âynüd nalay--Gel dediler...

Bir yol vardı yedi kişi yolcusu,
Gel dediler,cânı tende koyda gel.
El uzattı uzun boylu elçisi,
Gel dediler,uyur gözü ayda gel.

Şaşa kaldım ateş düştü bağrıma,
Garip gönül lîsan oldu çağrıma,
Bizden gayri nice sîmâ var ama,
Gel dediler,seni bizden sayda gel.

Zamân ile gün aşırı yitmeden,
Nisan ayı henüz çıkıp bitmeden,
Nefsin gibi ömrü ziyân etmeden,
Gel dediler,aşkla nikâh kıyda gel.

Mühlet tamâm yürü şimdi çileye,
Derdin bâki ateş hârı bileye,
Tek duâmız çâre seni dileye,
Gel dediler,göz yaşına doyda gel.

Can ahrâzim dağlar kuma varınca,
Neyler dünyâ,bulut yeri sarınca,
Destûr alıp kimsin diye sorunca,
Gel dediler,Sözü izden duyda gel