Ona hayatı böyle öğrettiler;
Tıpkı sana ve bana olduğu gibi...
Sevdiğinde kovalarken;
Sevildiğinde kaçarken de..
Yanından geçtiklerinin,
Farkına varamadı...
Ne yakalandığında;
Senin gibi..
Nede yakaladığında;
Benim gibi..
Tat alır oldu bu oyundan..
Dedim ya tıpkı senin ve benim gibi..
Yok muydu senden benden farkı;
Vardı elbet..
Hatta bir gün söylemişti sanırım..
Ama unuttum...
Ya ben küçüktüm;
Anlamadım;
Yada anladığımda küçülmüştüm...
Öyle bir şeydi işte...
Konuyu değiştirme şimdi...
Dedim ya ;
Çok oldu..
Hatırlamıyorum...
Ben senden eskiyim onun yanında...
Zamanla değil;
Ben paylaştıklarımla eskidim onun yanında;
Paylaştıklarımızda sen yoktun...
Buda benim senden farkım...!
Ben kim miyim...?
Ben onun en en aşığıyım;
Aynı zamanda
Bunu hissettirmeyecek kadar iyi bir arkadaşı;
Hissetse bile;
İnkar edecek kadar iyi bir dostuyum;
Bu da;
Onun senden farkı...!
Senin farkýn ne.....!
Bizden.....
Kayıt Tarihi : 16.3.2001 09:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!