Aynıydık Şiiri - Hasret Sayınta

Aklıma düştü dünlerimiz.
Derin zindanlardayım şimdi.
Çocukluğumun kokusunu sokaklarda arayan bir avare.
Ne yana koşsan yabancı yollarda kaybolan biçare.
Sokaklarda bıraktığımız gölgelerimizi arıyorum.
Ayı da saklandığı yerden bulup çıkarmak;
Bir öğlen vakti piknik soframızın üzerine yağan yağmurları özlüyorum.
Yağmurun getirdiği sevda kokusunu;
Tüten mangaldan üzerimize sinen is kokusunu;
Buralarda:
Bizim şehrimizde, yağmurlar artık üzerime yağmaz.
Bulutlarda asılı kaldı şen kahkahalarımız.
Tutsak kaldı kalbimiz göçebe bedenlerde.
Kaçamak nargile içişlerimizi özledim.
Beş kuruşsuz öğrenciyken aynı sigaradan içtiğimiz,
Cep harçlığımızı bölüştüğümüz günleri.
Tüm şehrin buzlandığı o kış günleri,
Düşe kalka koyulurduk yollara.
El ele, kol kola yürürdük yüreğimizde gizli sevdalarla.
Ağustos özlemleriyle yağardı üzerimize karlar.
Her günün seher vakti biraz daha yabancıyız dünlerimize.
Şimdi yabancılığımız en çok da birbirimize.
Ne çok tartışır, ne çok küserdik.
Yine de aynı masada oturur aynı güne demlenirdik.
Aynı hüznü yaşar, aynı tebessümü takardık dudaklarımıza.
Aynı sigaradan içer, aynı şarkılarla ıslatırdık gözlerimizi.
Aynı sevdalara tutulur, aynı vefasızlara küfrederdik.
Nasılda bürünmüşüz amansız ayrılıklara.
Sen ben olalım derken kaybetmişiz bizi.
Buralarda, bizim şehrimizde sokaklar eskimekte;
Şimdi hangi mevsimlerdeyiz kim bilir.
Başımızda sevdalar eserken avuçlarımızda eridi kader.