Aynılıklar Şiiri - Kalender Kılıç

Nefret sağanaklarından
Bir nebze sığındığım
Kuğulu park
Kucak açmışken bahtıma
Çok incitilmişliğin
Nefreti siner yüreğime.
Bir karanlık hüzün çöker
Yalnızlığın akşamına kaldığımda
Gözlerimle giderken anılara
Kuğulu parkta lambalar
Dallar yapraklar
Kuğular
Yanımdalar...
Ne söylesem ne anlatsam
Kuğulara... dallara, yapraklara...
Bağırsam, çağırsam...
Yüreğimden dökülür mü sandım
Ben ne yaptım ki bu kadar vefasız
Yanımdakiler yok oldular...
Acımasız... cansız... kayboldular...

Şimdi ağlama zamanı
Dökülüp saçılıp isyan zamanı
kanat açmak
Bu şehirden uçmak zamanı
Uçmak...

Bir yudum çaylanırken
Benden alırken sırlarımı
Ankara kuğulu park
Göz göze diz dize
Arkadaşım yanımda
Aynı hikayeler sarmalar
Yaşamımın benzerinden
Acısı aynı, isyanlar aynı
Beni dinlerken yürekten
Kendini de salar kendinden.

(Kalender/ kuğulu park-ank şubat 2006)